Als je druk bent met klussen heb je geen tijd om te schrijven en nu ik eindelijk weer creativitijd en zin heb om te schrijven is het al even geleden dat we bezig waren met versie 2 van de camper. We zijn er intussen al mee op en neer naar Italië geweest en gestart met versie 3. Maar omdat dit blog voor mij ook een manier is om mijn herinneringen vast te leggen, neem ik je toch graag nog even mee terug naar de dagen van eindeloos Armaflexen en het zagen van gaten in het dak.
Je leert nog eens wat
Een camper is leuk, maar zo’n bus is gemaakt van metaal. Dat betekent dat het binnen altijd ongeveer net zo koud is als buiten. Dus is één van de belangrijke onderdelen van het bouwen van een camper het isoleren. Klinkt logisch, en dat is het ook, maar het is ook een flinke klus. Bij het kiezen van het isolatiemateriaal hadden we allerlei afwegingen te maken. Wil je iets dat beter of slechter is voor het milieu? Iets dat nog maanden giftige stoffen af kan geven? Materiaal dat je alleen met handschoenen aan kunt brengen? Iets wat makkelijk in hoeken en gaten te proppen is? We wilden vooral materiaal dat in de hete zomer in Spanje de warmte buiten houdt en in de winter in Noorwegen diezelfde warmte juist binnenhoudt. Steenwol, schaapjes, schuim: we moesten met alle r-waarden en materiaaleigenschappen terugdenken aan de natuurkunde- en scheikundelessen op de middelbare school. En dan heb ik het nog niet eens gehad over de vapour barrier.
Een zwart hol
Uiteindelijk hebben we gekozen voor Armaflex, een soort zwart, zelfklevend yogamat-achtig spul. Je kunt het rechtstreeks op het metaal van de bus aanbrengen en is behoorlijk flexibel. We bestelden flink wat rollen en gingen aan de slag. Nou is een camper leuk, maar zo’n bus is gemaakt van metaal. En dat betekent dat er allerlei scherpe randjes aan zitten. Om de Armaflex in alle hoekjes en gaten te krijgen betekent dat behoorlijk wat delicaat proppen. Als we er weer een dag isoleren op hadden zitten, zagen mijn handen eruit alsof ik thuis drie wilde katten had. Maar: geen goede klus zonder op zijn minst een schram. Voor mijn gevoel zijn we weken bezig geweest met alleen isoleren, maar dit lijkt waarschijnlijk alleen maar zo. Het is wel echt een behoorlijke klus. Je wilt elk stuk afdekken om te voorkomen dat warmte of kou binnen kan komen. We zijn nog steeds niet helemaal klaar, maar dat heeft vooral te maken met keuzes van afwerking en een schuifdeur die we nog moeten repareren. Onze camper is al maanden een prachtig zwart hol, lekker sfeervol wel.
Het begin van een vloer
Uiteraard isoleer je ook de vloer. Toen we dat eenmaal hadden gedaan konden we eindelijk de vloerplaat terugplaatsen. Niet langer struikelen over geribbeld metaal, niet langer butsen in de knieën van diezelfde ribbels en niet langer het idee dat je in een metalen box rondrijdt. Met de vloerplaat erin krijgt de camper voor het eerst echt een beetje gestalte. We hebben de oorspronkelijke vloerplaat gebruikt die in de bus zat toen we deze kochten. Gemaakt van betonplex is het een dunne, maar stevige en waterdichte plaat die zeer geschikt is als ondervloer. De vorige eigenaren hadden er een rubberlaag opgeplakt, waarschijnlijk om te voorkomen dat de rolstoelen van de firma Beenhakker heen en weer zouden schuiven. Met flink wat sjorren, trekken en steken hebben we de laag eraf gekregen. Om de vloerplaat geschikt te maken voor hergebruik aan ons vervolgens de schone taak om ongeveer vijf vierkante meter aan vloer grondig te schuren. Met oordopjes met muziek in en daaroverheen nog een kluskoptelefoon was het redelijk te doen. Ik denk dat we in totaal acht uur hebben geschuurd! De buurvrouw kwam al langs om te vragen waar we in vredesnaam mee bezig waren (terecht), maar werd gelukkig helemaal enthousiast van de camper toen we deze lieten zien.
Nieuwe vaardigheden, nieuw vocabulaire
Waar het maken van meubels voor mij tot nu toe vaak ging over het maken van mooie houtverbindingen, doe je bij een camper echt allerlei nieuwe vaardigheden op. Isoleren, kitten, krimpen: het is elke keer weer iets nieuws. En bij nieuwe vaardigheden horen nieuwe woorden. Krimpkous, kabelschoen, bindklinkmoer, mantelpijp, noem maar op. Ineens hoor je jezelf elke dag woorden uitspreken waar je een week daarvoor nog nooit van had gehoord. Ik klink vast al als een echte pro. En dat betekent ook dat ik shop in winkels voor professionals. Want hoewel we nog steeds vaste klant zijn bij de Hornbach, Praxis en Gamma, zijn veel dingen die we nodig hebben voor de camperbouw hier niet te krijgen. Dus doe ik ineens bestellingen bij zaken als Reichelt Elektronic en Nautic Gear (want boten en campers blijken verrassend veel gemeen te hebben).
Tijd voor een beetje frisse lucht
Als het aan mij ligt, verblijven we met deze camper alleen maar in warme oorden. En dan is het wel lekker als je een beetje frisse lucht de camper in kunt krijgen. De volgende stap was dan ook het installeren van twee dakramen. Hier waren we redelijk snel uit want er is eigenlijk maar één fabrikant die een dakraam maakt dat ook open kan als het regent. Omdat verder alleen de twee ramen in de voorportieren open kunnen, was dit voor ons een harde eis. Want juist als het regent wil je goed ventileren om te voorkomen dat zich ergens vocht ophoopt. Had ik al gezegd dat zo’n bus is gemaakt van metaal? Dat betekent dat roestvorming altijd op de loer ligt. En dus gingen we aan de slag. Ik vond het best spannend want voor het installeren van een dakraam moet je een behoorlijk gat in het dak zagen. Het voelde een beetje raar om de bus zo toe te takelen, maar de installatie verliep verder echt enorm soepel (altijd lekker als het een keertje meevalt). En zo zaten er twee zonnige dagen later ineens twee prachtige dakramen met ventilatoren in. Die tot op de dag van vandaag nog geen druppel water hebben gelekt, dus dat kitten is ook wel gelukt. De bus is nu echt officieel een camper, met de dakramen valt het niet meer te ontkennen.
Liefde op het eerste gezicht
Naast de ventilatoren zijn we onszelf te buiten gegaan aan de koelkast. Bijna duurder dan de camper zelf (ok, dat is een beetje overdreven maar toch) is dit echt het centre piece. Ook hier viel uiteraard weer van alles te kiezen. Een bovenlader of een deur, het aantal liters, compressor of absorptie, ga zo maar door. We waren zo maar wat onderzoek aan het doen op internet toen we hem tegenkwamen: de Dometic RC 10.4T 70. Het was liefde op het eerste gezicht. Nu is Dometic een vrij gangbaar merk voor camper- en caravankoelkasten, maar met de 10-serie maken ze iets unieks. Deze koelkast heeft namelijk een dubbele scharnier, waardoor je hem van zowel links als rechts kunt openen. Het hangt natuurlijk helemaal af van de plek van de koelkast in de camper of dit überhaupt relevant is, maar wij vonden het te gek! Dus besloten we ons keukenkastje om deze koelkast heen te modelleren (en maar niet te lang naar de prijs te kijken). De koelkast staat in de deuropening en met de dubbele scharnier kunnen we deze dus zowel van binnen als van buiten makkelijk openen. Zeer geschikt voor alle wijntjes en kaasjes in Italië.
De vonk slaat over
Hoewel absoluut nog een halffabricaat kreeg onze camper zo langzaamaan steeds meer toffe features. Maar zonder stroom hadden we hier vrij weinig aan. Dus was het tijd voor een nieuw spannend hoofdstuk: het aanleggen van elektriciteit. Nu heb ik wel eens een stopcontact of stekker vervangen, maar echt stroom maken was nieuw voor mij. En wat een feest was het! Bij een camper heb je drie mogelijke bronnen van stroom: de startbatterij van de bus, een huishoudbatterij en/of walstroom. De huishoudbatterij wordt gevoed door zonnepanelen of door de startbatterij tijdens het rijden (of door walstroom als je een omvormer hebt). De batterij staat op het programma voor versie 3, maar door onze ventilatoren en koelkast aan te sluiten op de startbatterij of walstroom kunnen we hier nu al gebruik van maken. Een goede vriend weet alles van alles wat met klussen te maken heeft en onder zijn toeziend oog hebben we in een weekend stroom gemaakt. Magisch! Fantastisch om, door het zorgvuldig verbinden van een aantal draden, er zelf voor te zorgen dat de koelkast aangaat en de ventilatoren draaien. Een euforisch gevoel (misschien moet ik toch een carrièreswitch overwegen) om zo zelf iets te maken dat nog werkt ook. Ook hier was het fijn dat alles in één keer goed ging, ongetwijfeld mede vanwege de goede begeleiding.
Steeds een beetje meer af
We wilden versie 2 afhebben voor we op vakantie gingen naar Italië en dat is gelukt. Het was de laatste weekenden voor de vakantie flink buffelen, maar het resultaat was er naar. De eerste nachtjes in de camper waren overigens al eerder toen we een weekendje bij mijn broer op de camping stonden. Heerlijk geslapen dus het grote bed is het meer dan waard! We zijn intussen al bezig met de eerste stappen voor versie 3. Hiervoor staan een kast boven de stoelen, de batterij en zonnepanelen, raambekleding en het geraamte van de toilet-douche op het programma (al wijzigt dit voortdurend). Komende zomer willen we dan toch echt naar Spanje met deze versie 3. Waarschijnlijk nog steeds een zwart hol, maar met steeds meer comfort.
Wat fijn dat jullie enthousiasme iedere keer weer opbloeit. Heel veel succes.
Na het lezen van dit stuk krijg ik nog meer respect voor jullie. Wat een avontuur.