Fridayayay

Het is weer vrijdag, de week is weer voorbij (de enige echte alle 40 op een rij, met ….). Vrijdag dus. Eén van mijn favoriete dagen van de week. Sinds een jaar begint mijn weekend al op donderdagavond dus de vrijdag is voor mij nu die dag waarop ik dubbel en dwars vrij ben. Het voelt toch altijd net even anders als je weet dat veel van je vrienden en collega’s wel gewoon aan het werk zijn.

Vrijdag mij-dag

Eén van de redenen om op vrijdag niet meer te werken was omdat ik graag wat meer ruimte wilde creëren om andere dingen te doen. Mijn weekend waren pre-corona vaak al ver van tevoren gevuld met volleybal, verjaardagen en andere vormen van gezelligheid. Fantastisch natuurlijk, maar ik merkte dat ik hierdoor een beetje ruimte voor mijzelf miste (een enorm first world problem natuurlijk, maar goed, ik woon nu eenmaal in Nederland). Dus werd vrijdag mij-dag. Ik ben begonnen met 4,5 dag werken en had dan de vrijdagmiddag vrij. Na een paar weken wist ik al dat dit de investering (minder salaris) meer dan waard was. En genoeg reden om uiteindelijk naar 4 dagen terug te schakelen. Elke vrijdag vrij, wat een feest. Zeker toen ik nog volleybalde en vaak op vrijdagavond om half 8 wedstrijden had was het heerlijk niet te hoeven haasten met werk en eten. Dat is nu, om verscheidene redenen, sowieso allemaal anders maar toch. Ik geniet nog elke week van de rust en ruimte die de vrije vrijdag mij geeft.

Creativitijd

Toen ik 40-urige werkweken maakte bij EY heb ik ook wel eens nagedacht over minder werken. Toen kon ik niet zo goed bedenken wat ik met al die extra tijd zou doen. Ik voorzag best dat ik ooit eens minder zou gaan werken, maar dan vond ik wel dat ik minstens twee nieuwe hobby’s moest hebben. Al die vrije tijd moet natuurlijk wel nuttig besteed worden! Nu is het vinden van hobby’s voor mij niet echt een probleem. Ik ben vooral blij dat ik, middels een aantal harde lessen, heb geleerd dat het prima is om vrije tijd niet nuttig te besteden. Dat wil zeggen, ook niets doen of keihard chillen is nuttig. Zo schrijf ik graag. Maar om überhaupt iets op papier te kunnen zetten, heb ik creativiteit nodig. En voor creativiteit heb ik dan weer tijd nodig. Als ik mijn weken volstouw met activiteiten, leuk en minder leuk, verplicht of zelfverkozen, dan ervaar ik dat ik mij minder creatief voel. Na twee weken kerstvakantie met veel ruimte voor mijzelf heb ik inspiratie voor een boek terwijl ik na een druk kwartaal met werk, sport, vrienden en soms wat sores echt niet kan bedenken waar ik dan in hemelsnaam over zou willen schrijven. Voor het maken van meubels geldt hetzelfde. Na een periode van rust heb ik de ruimte in mijn hoofd om nieuwe bouwtekeningen te maken en aan een nieuwe klus te beginnen. Zit mijn agenda vol dan haal ik gewoon een kast bij de Ikea. Dus besloot ik dat ik minder wilde gaan werken om meer tijd, ruimte en creativiteit te ervaren. En lekker te schrijven en te klussen natuurlijk.

Vrij is nog niet vrij

In de praktijk werkt dat natuurlijk nog steeds lang niet altijd zo. Met name in het begin stopte ik mijn vrijdagen vol met regeldingen, afspraken met vriendinnen die ook niet werkten op die dag en al wat meer. Superleuk natuurlijk, maar niet wat ik voor mezelf had bedacht. Al helemaal niet toen ik in drukke tijden ineens weer de helft van de vrijdagen aan het werk was (zo moeilijk, dat grenzen stellen). Achteraf natuurlijk heel interessant om te zien hoe je nieuwe ruimte invult op de oude manier. Maar zo had ik er niet heel erg veel aan. Het lukt me steeds beter de vrijdag als mij-dag te gebruiken. Een dag om alle dingen voor mezelf te doen zodat ik mijn zaterdag en zondag vol kan stoppen met leuke dingen met andere mensen. Wat in deze coronatijd helemaal niet aan de hand is helaas. Ruimte te over en te weinig mensen om te mogen zien of leuke dingen om te kunnen doen.

Vrijdag bakdag

Tegenwoordig is het vrijdag bakdag. Ik heb voor Sinterklaas Sweet van Ottolenghi gekregen, een boek vol recepten voor heerlijke taarten, koekjes en nagerechten. Ik vind in de keuken staan zeer ontspannend. Het geeft ook zo’n lekker gevoel, je doet iets en dan heb je iets tastbaars. Waar je vervolgens van kan genieten. Dus probeer ik elke week een nieuw recept uit. Het enige nadeel is dat je dat ook weer allemaal op moet eten wat in deze tijd van beperkte beweegruimte niet ideaal is. Gelukkig is mijn vriend een dankbare afnemer. Daarnaast ben ik een bakseluitwisseling gestart met mijn bovenbuurjongen. Hij grijpt de lockdown ook aan om de meest fantastische dingen te maken (Engelse citroen-meringuetaart of macarons bijvoorbeeld), dus brengen we regelmatig een bordje heen en weer. Als je elke week wat bakt, mislukt er helaas ook wel eens wat. Vandaag nog heb ik de boter aan laten branden (was gelukkig op te lossen) en mijn bananenbrood van vorige vrijdag was veel te droog. Maar goed, daar leer ik weer van en dat is ook heel leuk aan het bakken. De recepten van Ottolenghi staan vol met exotische ingrediënten (gelukkig kun je bij de toko ook gewoon online bestellen) en ingewikkelde technieken zoals boter karamelliseren, waterganache en dat soort zaken. Heel tof om weer eens iets nieuws te leren.

Meer klussen en schrijven

Maar goed, ik wilde eigenlijk meer klussen en schrijven. Nu, met dat klussen zit het wel snor. Mijn vriend en ik zijn een Mercedes-busje aan het ombouwen tot camper (waarover later meer). Dit is trouwens vaker op zaterdag en zondag, maar daar gaat het niet om. Schrijven is wat minder. Hoewel ik voldoende creativitijd en creativiteit ervaar, heb ik na een overmatig digitale werkweek weinig zin en behoefte daarbuiten nog achter een beeldscherm te kruipen. En op papier schrijven, tja. Voor blogs als deze vind ik het niets. Ik kan typend mijn gedachten al amper bijhouden, laat staan schrijvend met een pen. Wat er wel toe leidt dat ik iets vaker tot een gedicht kom. Minder woorden en prima op papier te doen (de beste manier zelfs voor mij). Tijdens alle corona-ommetjes schieten me vaak genoeg woorden of zinsnedes te binnen waar ik dan in de vorm van poëzie mee aan de slag kan.

Vrijdagmiddagborrel

Ik weet niet of ik ooit weer op vrijdag wil werken. Ik vind het superfijn om de ruimte van deze dag te hebben en heel chill het weekend in te gaan. Zeker als we ooit weer eens wat meer mogen. Het enige wat ik nog wel eens mis is de vrijdagmiddagborrel. Bij EY gingen we regelmatig nog even de Zuidas op om een drankje te doen. Nu zijn de tijden veranderd en mijn behoeften ook. Maar het is toch wel altijd heel leuk om vanuit werk de kroeg in te rollen en dan een onverwacht feestje te hebben. Bij Jester Strategy zijn er meer mensen die niet op vrijdag werken/op kantoor zijn dus daar zijn we overgestapt op de domibo, de donderdagmiddagborrel. Van de week hadden we de eerste digitale corona-editie (de borrelfrequentie ligt voor mij duidelijk lager dan toen ik begon met werken). Compleet met thuisborrelpakket hebben we een polletje opgezet over wanneer we weer met z’n allen, zonder 1,5 meter afstand te houden, in het Stadscafé in Amersfoort kunnen borrelen. De meest optimistische inzending was in oktober dit jaar. Ik was zelf wat sceptischer en heb ingezet op januari 2022. Poeh, dat duurt nog wel even. Maar als het zover is gaan we gewoon elke week…