Veel mensen zullen onbekend zijn met de term tower of giraffes. De meesten in mijn omgeving begonnen te lachen toen ik ze vertelde over de naam die ik voor deze website heb gekozen. Begrijpelijk, als je een toren van giraffen voor je ziet. Maar een tower of giraffes is niet zozeer dit…
(Dank aan Monkey and the Giant voor dit prachtige plaatje. Check de website voor meer mooie prints, vooral de band of gorillas is fantastisch.)
Als wel dit…
Ik leerde de term toen ik op safari was in Oeganda en vond hem bijzonder gepast. Met hun lengte passen giraffen perfect in een toren. Ik dacht dat we in het Nederlands wat betreft namen van groepen dieren niet verder zouden komen dan, wel, roedel wolven of school vissen. Een logisch resultaat van het gebrek aan wildlife in ons land. Maar ik had het mis, de Nederlandse fauna en daarmee taal blijkt rijker dan verwacht. Een parlement uilen is één van mijn favorieten met een vendel ganzen als goede tweede. Alhoewel ik moeite heb me een situatie voor te stellen waarin deze termen soepel en geheel natuurlijk uit mijn mond zouden komen.
De Engelsen kunnen er echt wat van, getuige deze lijst op Wikipedia. De namen zijn vaak bijzonder toepasselijk, zoals a murder of crows, a kaleidoscope of butterflies, a bloat of hippos of a flamboyance of flamingos (hoewel het een nek-aan-nek race is met a stand of flamingos). Het begon allemaal in de 15e eeuw, toen Dame Juliana Barnes, een Engelse vrouw van adel, ‘The Book of St. Albans’ schreef, waarin veel van deze namen werden opgetekend. Anderen hebben vervolgens de uitdaging opgepakt zoveel mogelijk groepsnamen in één zin te verwerken, getuige dit artikel. Het mooie aan The Book of St. Albans is trouwens dat het niet alleen fantastische beschrijvingen heeft voor diergroepen, maar ook voor groepen mensen. Lexicografen schijnen er wat moeite mee te hebben omdat deze namen nooit vanzelfsprekend onderdeel van de taal zijn geworden, maar ik wil je ze toch niet onthouden. A feast of brewers, a prudence of vicars, an eloquence of lawyers en, misschien wel de mooiste, a goring of butchers.
Terug naar de tower of giraffes dan. Ik vind giraffen fan-tas-tisch! Die lange nek en benen, olijke kop en charmante onhandigheid, het is bijna alsof ik mijzelf beschrijf. De eerste kennismaking was ongetwijfeld als kind in de dierentuin, maar daar kan ik me niet heel veel van herinneren. Sinds ik ze een aantal maal in het wild heb gezien, ben ik ze steeds meer gaan waarderen. Al was de mooiste ervaring misschien nog wel die keer in Safaripark Beekse Bergen, wat ook enorm in het wild is natuurlijk. Met kaartjes die mijn opa en oma hadden gewonnen, gingen we met z’n vijven in mijn Toyota Aygo op pad. Ik geloof dat we de enige auto in het hele park waren waar alleen maar volwassenen inzaten… Terwijl we file reden tussen de semi-wilde dieren (de echt gevaarlijke zoals de tijgers en de olifanten zaten veilig achter een hek) knabbelden de giraffen vrolijk aan het dak van mijn auto. Daar was uiteraard een flinke knieval voor nodig, want zo groot is zo’n Aygo niet.
Ik ben ervan overtuigd dat het leven mooier wordt als je woorden gebruikt waar je blij van wordt. Giraf, giraffen en tower of giraffes zijn voor mij van die woorden.
PS. Ik moet eerlijk bekennen dat ik tijdens het schrijven van dit artikel heb opgezocht of je het meervoud van giraf met een -s of een -n schrijft, maar dat schijnt niet zoveel uit te maken. Mijn favoriete taalwebsite stelde mij enigszins teleur door alleen iets te zeggen over het verkleinwoord, maar om het Nederlands van het Engels te onderscheiden heb ik voor de -n variant gekozen.
Wat een geweldige passage zet je weer op papier wilde ik zeggen, maar in de cloud dekt beter de lading. Ook gezien het schrijven van dit blog nog een beetje zo voelt voor jou 😉